Wracaliśmy z kumplami ze szkoły. Drugi dzień jazdy na motorku. Pada deszcz. Czekamy aż się uspokoi. Deszcz przestał padac, ruszamy do domu. Pierwsze skrzyżowanie, skręt w lewo, odkręcam gaz a samochód przede mną gwałtownie zahamował. Ja jako niedoświadczony kierowca mocno naciskam przedni hamulec razem z tylnym. Przednie koło zablokowane, w panice skręciłem kierownicą i upadek. Co dziwne, obtarłem sobie tylko łokiec (miałem zwykłą kurtkę) motor dalej palił. Szybko go podnoszę, wbijam jedynkę i odjeżdżam z miejsca zdarzenia. Podczas całej drogi do domu (12km) myślę o tym wypadku. Podjeżdżam do garażu, oględziny Kazika. Nic mu się nie stało! Żadnej rysy, nic.

Siedzę w domu, sobota. Postanawiam, że zabiorę się za siebie i rozpoczynam przeglądac strony internetowe na temat jazdy w czasie deszczu. Naukę czas zacząc. Gdy tylko zaczyna padac wybieram się na motocykl. Spory kawałek asfaltu. Ruszam, rozpędzam się do 50km/h i awaryjne hamowanie. Stosowałem się do wskazówek. próbowałem wyczuc granicę zablokowania koła. 

Po wielu treningach nabrałem pewności. W marcu wracając ze szkoły dopadł mnie mocny deszcz. Nic nie widziałem. Auta pędzące przede mną zostawiały smugi deszczu, przez co widocznośc u mnie spadała do zera. Za ok. 300m światła. Spoko, myśle sobie, jest zielone zdąże. Patrzę w lusterko, wyprzedza mnie jakies auto. Wskakuje mi zaraz przed przednie koło i zaczyna gwałtownie hamowac. Ja po treningach przygotowany, uchroniłem siebie i mój pojazd od upadku. 

Dziś nie boję się żadnej pogody. Po tylu przejechanych kilometrach w deszczu, na śliskich nawierzchniach ogłaszam wszem i wobec "trening czyni mistrza". Nie bójmy się wyjeżdżac na mokre drogi bo to pozwala nam nabierac doświadczenia. Bo każdy kilometr przybliża nas do perfekcji.